Wyrok z dnia 29 maja 2008 r. Sąd Najwyższy II CSK 78/08

Teza

1. Ocena kryteriów decydujących o wysokości zadośćuczynienia zależy od okoliczności konkretnej sprawy. Dlatego konfrontacja danego przypadku z innymi może dać jedynie orientacyjne wskazówki, co do poziomu odpowiedniego zadośćuczynienia. Kierowanie się przy ustalaniu sumy zadośćuczynienia sumami zasądzanymi z tego tytułu w innych sprawach może tylko zapobiegać powstawaniu rażących dysproporcji w podobnych sprawach. Wysokość świadczeń przyznanych w innych sprawach, choćby w podobnych stanach faktycznych, nie może natomiast stanowić dodatkowego kryterium miarkowania zadośćuczynienia.

2. Wysokość zadośćuczynienia pieniężnego powinna uwzględniać aktualne warunki oraz stopę życiową społeczeństwa, kraju, w którym mieszka poszkodowany. Najbliższym punktem odniesienia powinien być poziom życia osoby, której przysługuje zadośćuczynienie, gdyż jej stopa życiowa rzutować będzie na rodzaj wydatków konsumpcyjnych mogących zrównoważyć doznane cierpienie.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 8 marca 2007 r. Sąd Okręgowy uwzględnił w znacznej części żądanie powódki Sylwii A. zakresie zadośćuczynienia pieniężnego i zasądził na jej rzecz z tego tytułu od pozwanego Towarzystwa Ubezpieczeń "C." Spółki Akcyjnej kwotę 280.000 złotych z odsetkami ustawowymi od kwoty 60.000 złotych od dnia 1 kwietnia 2005 r., od kwoty 20.000 złotych od dnia 30 maja 2006 r. i od kwoty 150.000 złotych od dnia 6 marca 2007 r.

Dalsza część artykułu dostępna jest po zalogowaniu - zaloguj się

Jeśli nie masz jeszcze konta - zarejestruj się